Acı

Geriye döndün mü çamurlu yoldan
Orada bir park var ismi Dudayev
İçinde çimler çok, yeşil ağaçlar gür

Burada kirveler var
Yörükler de
Yıldızlar doğunca ay vurunca
köpekler ürür

Sormuşlar nereye gidersin böyle
Karınca demiş ki yolum Kâbe`ye)

Akşam efkar gece hüzün
Sonra kar yağar yağmur çok ince

Hayat ölümlü
De neyin anlamı var ki
Hasan üşüyünce Ferit buyunca

Üşüyeni gördüm titreyeni de
Ocak yanmayınca soba tütünce






Bu şiirin hikayesi:
------------------
Çocuklar vardı babası ben, annesleri eşim olan.

Küçüktüler henüz.

A.Faruk, M. Ferit ve Hasan...

Henüz küçüktüler.

Kiraık ev arama telaşına düşmüştüm.Varoşlarda bulduğum ev..

Çevremizde kötü insanlar mı desem? Hayır, insanın kötüsü olmaz. Fanatik ve maganda (böyle demeliyim) tipli insanlar ve insanların eğitimden nasibini almamış çocukları. Çocuklarımı okul dönüşü çevirmeler başlamıştı bile.

Akşamları işten çıkışlarda geçtiğim çamurlu yollar ve sokakların kedileri, köpekleri. Çoğunluğunu kirvelerin (maganda, asalak, eğitimsiz insanlar...) oluşturduğu mahalle.

Artık elem ve hüzün diz boyu.