Elleri

uyuşukluğuyla sopsoğuk duruyor karşımda
içimiz yaşarıyor
kaderin yeniden yaratılmasının imkansızlığı kadar
yaşamın sonu
son günleri başlıyor doğunca dünyaya
var mı?
bilmiyorum tanrı'nın elinin değmediği yeri
hep öyle deriz/ o varken şeriki yoktu
dipsizce deriz
edepsizce köksüzce ve sorumsuzca
ah ne güzel
deriz de rahatlarız

yine duruyor
yine öyle çalıyor
sağa döndü elif sola döndü yine baktı

içimin ürpertisi
gümbürtüsü değil bu yüreğimin

Ali Kemal Nacaroğlu